Reisverslag 3

Vrijdag 21-10
Een drukke en bijzondere dag, namelijk de verloving!
Om 6.00 uur was iedereen uit de veren en zijn we allemaal gaan helpen met de voorbereidingen.
Decoratie in en om het huis, de boel netjes maken, alles klaarzetten, etc.
Om 9.00 uur stroomden de eerste gasten binnen voor het officiële gedeelte. Een ieder was voornamelijk in het wit gekleed in traditionele kleding, ook een soort van kleden die een paar mannen droegen.
Officieel zou het officiële gebeuren van 10.00 tot 12.00 uur zijn, maar het begon pas rond 11.30 uur, toen Albertine klaar was bij de kapster die hier was.
Eerst mag de vrouw er niet zijn, er wordt van alles gezegd, gezongen, etc.
Wanneer de vrouw geroepen wordt, gebeurt er weer zoiets.
De hoogste familieleden hadden van te voren aangegeven waaraan alles moest voldoen, bv. het eten, het interieur, dat er cadeautjes aan de ouders en fam. gegeven moet word, evenals geld. Ook het accepteren van Justin als schoonzoon moet hardop worden gezged, etc. Ook had een ieder zijn eigen plek en de oudste van de familie doet het woord. Interessant om dit eens te hebben gezien. In Ghana zou na de verloving, het officiële gebeuren, de White Wedding volgen. Echter, dit wordt niet gedaan, omdat Albertine en Justin ooit in NL hopen te trouwen, maar vanuit NL wordt het gezien als een verloving, vanuit Ghana is het toch wel echt een soort van trouwerij vanwege het officiële gebeuren.
Vanaf een uur of 13.00 uur was er eten, hier heeft de Ghanese familie onder andere mede voor gezorgd. Het was een feest, er werd gedronken en gedanst tot een uur of zeven ’s avonds!

Zaterdag 22-10
Weekendje weg! Met de vier meiden zijn door een privé- chauffeur naar Elmina gegaan, zo’n 3,5 uur rijden hiervandaan. De reis er naartoe maakte me al blij, veel meer groen en veel minder auto’s en drukte dan hier in de stad. Elmina heeft een fort waar de Nederlanders vroeger slaven hadden. Er konden zo’n 600 vrouwen en 300 vrouwen in, die 3 maand moesten wachten tot er een schip kwam om ze ergens naartoe te brengen waar ze moesten werken. In het fort was het ook verre van goed.
Veel te klein voor zoveel mensen, verkrachtingen, etc.
Hier nog wat souvernir- winketjes bij langs gegaan en ook even door het mooie dorpje gelopen om toen de reis te vervolgen naar Cape Coast, waar we naar een beach- resort gingen. Dit was nog ongeveer een uur rijden.
Het resort zag er bijzonder uit, grote hutten, mooi beschilder van binnen en buiten en het lag aan zee, wat het erg mooi maakte. Hele kleine vissersbootjes op de zee te zien, alsof het vluchteling waren die probeerden de zee over te steken. Heftig, maar bijzonder om te zien.
Hier nog even heerlijk op het strand gezeten, lekker gerelaxed, spelltjes gedaan en lekker gegeten.

Zondag 23-10
Deze ochtend spoelde het! Als het eenmaal gestopt is droogt de boel behoorlijk snel weer op en sowieso regent het er vaak maar kort, hooguit een paar uur.
Na een stuk appeltaart en koffie, gemaakt door de Nederlanes eigenaren, zijn we rond 13.0 uur weer richting Accra gegaan. Onderweg nog eens even gestopt, want dan liet de taxi-chauffeur ons kennismaken met iets typisch Ghanees, zoals hoe het bier gemaakt wordt, bepaalde soorten eten e.d. Rond 17.00 uur waren we weer thuis.
Thuis was zo’n beetje iedereen ziek, aan de diarree.
Omdat de andere meidengroep 6 dagen op reis zou gaan vanaf de volgende dag, hebben een paar besloten naar een hotel te gaan, omdat hier de stroom, zoals wel vaker gebeurd, was uitgevallen en er dus geen licht is en ook geen stromend water.

Maandag 24-10
Deze dag zijn wij, de vier meiden, gestart in het General Hospital in Tema. Ook zo’n 1,5 uur reizen.
We werden om 8.00 uur verwacht voor een cursus over het belang van borstvoeding.
Toen we er waren, werd aangegeven dat het was verschoven naar 9.00 uur.
Uiteindelijk was het 9.45 uur toen ze los gingen.
Dit alles heeft tot 13.30 uur geduurd, waarna we nog een introductie- bijeenkomst hadden.
15.00 uur was het eindelijk voorbij! De hele dag achtereen op onze kont gezeten, ook daar wordt je moe van..!
De terugreis duurde wel 2,5 uur…haf zes thuis..
Eten, douchten, de was doen en op bed, zo gaat het dan zo’n beetje!

Dinsdag 25-10
De wekker ging 5.45 uur. Om 6.30 uur hop weer op pad met de share- taxi’s, trotro’s. etc.
8.15 gearriveerd. We kregen een rondleiding over het ziekenhuisterrein, het is niet één gebouw, allemaal kleine gebouwtjes waartussen gras is je heen en weer kunt lopen.
Hierna onze kleding gekocht en aangetrokken en om 10.00 uur konden 2 van ons meekijken op de laboury= daar waar de vrouwen hun baby krijgen. Ik was hier met nog een meisje, de andere twee waren op een andere afdeling.
Poeh, dit was even wennen. Veel ruiger, veel minder privacy, veel minder hygiëne, veel cooler/ relaxter gaat het er hier aan toe in vergelijking met wat ik gezien heb in NL op deze afdeling.
Op één ochtend 2 bevallingen gezien! In 6mnd ziekenhuis in NL ook twee, maar meer wilde ik toen ook niet zien..;) Tevens gezien hoe een verdoofd wordt, een knip gezet wordt, de placenta eruit getrokken wordt en hoe de boel dichtgemaakt wordt… Het leek meer op hoe een veearts het doet.
De baby is na de geboorte ook eerst minstens een kwartier weg, want dan worden er allerlei metingen uitgevoerd. In Nl is het eerste wat gedaan wordt de baby bij de moeder op de buik leggen en deze laten drinken, ook wordt de vrouw hierbij geholpen als dit nodig is. In Ghana gebeurt dit dus niet meteen en moet de vrouw haar toch eerst zien te redden met de borstvoeding. Kijkend naar wat we gisteren geleerd hebben, weten lang niet alle vrouwen wat precies te doen.
Veel gezien en ook erg bijzonder. De dienst is van 8.00-14.00 uur officieel en wij zijn dan ook om 14.00 uur vertrokken. Om 17.30 uur thuis vandaag nadat we even wat rijst afgehaald hebben.
De dagen gaan zo wel snel voorbij, dat is op zich ook wel weer prettig.
Zoals ik al aangaf, ik tel de dagen wel af en ga graag zaterdag weer in het vliegtuig op naar NL!
Nog een paar dagen, morgen weer op dezelfde afdeling, donderdag en vrijdag naar de ANC.
Hierover vertel ik later vast meer.



Groetjes en liefs!!