Reisverslag 2
Door: Elisa den Hertog
Blijf op de hoogte en volg Elisa
25 Oktober 2016 | Ghana, Accra
Hoi allemaal,
Alweer 10 dagen geleden dat ik mijn eerste blog geplaatst heb, hoog tijd voor de tweede. Gebrek aan tijd en goede wifi….! Ook zeg ik er maar bij dat ik graag snel plaats, omdat er zoveel te vertellen is en het daarom niet op het allermooiste Nederlands beschrijf.
Ik ga verder waar ik gebleven was.
Zondag 16-10
Ik was benieuwd hoe het er aan toe zou gaan in de kerk. Je hoort namelijk dat er veel gedanst en gezongen wordt.
Justin heeft mij een kerk gewezen, nouja, het was een plek buiten waar de kerkdienst gehouden werd. Om 0.900 uur was ik er en er was mij verteld dat het wel 2/3 uren zou kunnen duren.
Na een half uur was de dienst zo’n beetje voorbij. De dienst was al om 7.30 uur begonnen…
Na afloop wilden de mensen daar allerlei info, zo werd ik lid van de kerk. Hier kon ik niet onderuit.
Twee dagen later kreeg ik een bericht met de mededeling dat God will bless me…
Op de terugweg naar huis hoorde ik weer muziek en ben daarop afgegaan, zo kwam ik die ochtend in de tweede kerk. Dit was zoals ik het gehoord had, volop zang en dans en erg vrolijk en vriendelijk. Ook veel jongelui. Hier ben ik van 10.00 tot 11.30 uur geweest, maar de dienst was nog niet afgelopen en toen ik wegging, kwamen er 3 heren achter me aan hollen, ook zij wilden me graag lid hebben van de kerk. Aangegeven dat ik voor de volgende zondag andere plannen had, dus van deze kerk geen lid geworden.
’s Middags kwamen er wat vrienden en familie op bezoek. ’s Avonds hebben wij de ouders van Albertine opgehaald van het vliegveld en de avond gezellig doorgebracht.
Maandag 17-10
De eerste dag naar de HIV- kliniek. Na niet supergoed te hebben geslapen, omdat ik alleen op weg zou en dat nogal wat is in de drukte en onbekendheid. Uiteindelijk met Albertine en haar moeder op pad gegaan, want zij moesten die kant ook op.
In de HIV- kliniek komen voornamelijk mensen met HIV of degenen die dit vermoeden, maar het is ook een huisartsenpost voor mensen die dichtbij wonen.
Iedere medewerker heeft eigenlijk zijn eigen functies, de gehele dag en week door.
Ik ben gestart bij een meid van mijn leeftijd die van alle patiënten de vitale functies opnam: bloeddruk, pols, hoeveelheid ademhaling, gewicht en temp. Het meeste gebeurt handmatig.
Dit ben ik ook al snel gaan doen, wel even weer leuk.
Aan de dossiers kun je al zien of mensen HIV hebben en dat zijn er nogal wat…90% van alle mensen die de kliniek bezoekt, heeft HIV…
Deze dag ben ik hier van 9.00-15.00 uur geweest. Tussen de middag een typisch Ghanees gerecht gehaald met dat meisje, maar het niet geproefd. Het was nogal smotsig.
Verder waren de collega’s aardig, maar de mentaliteit van de medewerkers lijkt anders dan in NL.
Minder geïnteresseerd, zomaar met hun hoofd op tafel liggen, wat ruiger, ook naar kleine kindjes toe. Dit zijn ze gewend en ze bedoelen het goed.
De terugreis verliep prima, na zo’n 1.5-2 uren was ik thuis..!
Thuis gezellig gegeten met de club en het menu bestond uit rijst met een lekker sausje en kip.
Dinsdag 18-10
Ook deze dag ben ik naar de kliniek gegaan, weer zo’n 1.5 uur reizen.
Deze dag ben ik met de dokter mee gaan kijken. Hier ook weer voornamelijk besprekingen m.b.t. de HIV, maar ook komen zoals ze dat hier noemen ‘family planning’ aan bod, gebruik van pil, spiraal, o.i.d. Daarnaast mensen die andere kwaaltjes hebben, zich afvragen of ze zwanger zijn, etc.
Dit was interessant om te zien. Later op de dag bij de ‘counseling’ geweest. Dit houdt in dat wanneer er een nieuwe patiënt met HIV is of iemand die zijn medicatie niet trouw slikt, hiernaar toe gaat en er wordt verteld waarom het innemen van de medicatie zo belangrijk is.
Ook andere problemen komen aan bod, zo was er een jongen van 26 die HIV had, maar niet trouw was m.b.t. medicatiegebruik. Hij gaf aan dat hij graag een vriendin wilde, dit werd genoteerd en er werd gevraagd hoe oud zen ongeveer mocht zijn en hoe hij wilde dat ze eruitzag. Ook gaf hij aan dat hij graag in wilde gaan op een aanbod voor in Saoudi- Arabië, om zo zijn familie te kunnen helpen. Hier werd aangegeven dat dit absoluut niet verstandig was om te doen, omdat schijnt dat de jongen helemaal geen geld zou krijgen en zelfs misbruikt zou kunnen worden.
Wat me vooral bij gebleven is dat hij aangaf dat zijn familie niet weet dat hij HIV heeft, dit kan als schande beschouwt worden, met alle gevolgen van dien. Aangegeven werd dat hij de medicatie in ander potjes, bv. vitamine potjes zou kunnen doen, zodat niemand hoeft te weten dat hij HIV heeft.
Dit lijkt me ontzettend lastig, want hij zich wat betreft de HIV zelf redden en kan dus geen steun van familie verwachten. Dat de familie zo’n grote rol zou kunnen spelen, daar had ik niet bij nagedacht.
Ik ben rond 14.00 uur naar huis gegaan. Onderweg nog wat spulletjes gekocht en thuis was er de (hand)was;), dus de dag was zo voorbij.
Woensdag 19-10
Weer op naar de kliniek. Tijden de reis erheen heeft het veel en hard geregend.
Weer wat gedaan m.b.t. de vitale functies en ook weer met de dokter meegekeken.
Verder nog in de farmacie, het lab en bij de administratie gekeken.
Wel merkte ik dat ik het allemaal wel zo’n beetje bekeken had. Ik ben rond 12.30 uur weggegaan, dit mocht ook gewoon. Ik heb natuurlijk niet te maken met stage- uren o.i.d.
De HIV-kliniek gaat iedere donderdag naar een plek waar homo’s en lesbiënnes komen om hulp te bieden. Meestal komen er maar een paar mensen per dag op af. Homo of lesbisch zijn is verboden in Ghana werd mij verteld, maar fijn dat er evt. hulp is voor deze mensen.
Iedere zaterdag gaat de HIV- kliniek op ‘outreach’. Ze gaan naar dorpen om voorlichting te geven, medicatie te verstrekken, vitale functies te meten, etc.
Ik ben onderweg naar een grote shoppingmall gegaan, wel even leuk. Overal zijn nml. mini-winkel-hutjes, maar even een winkel zoals in NL is wel fijn.
Rond 15.30 uur was ik thuis en toen had ik het even pittig. Albertine was met haar ouders een dag op stap en toen ik alleen thuis kwam, was dat even saai en stil.
Gauw aan de was gegaan, wat andere klusjes en een paar telefoontjes gepleegd en toen was het zomaar laat en waren ze terug. Prima avond gehad.
Donderdag 20-10
Besloten dat ik deze dag niet weer naar de kliniek zou gaan, dit daar ook aangegeven.
Heerlijk buiten in de zon gelezen, wat klusjes gedaan,etc.
Albertine en haar ouders gingen op pad om de laatste dingen te regelen voor de engagement van de volgende dag.
’s Middags kwamen er 3 studenten die 6 weken in een andere deel van Ghana geweest zijn om vanaf dan hier te zijn. Ook waren er 3 vriendinnen van Albertine gearriveerd.
Met een hele club zijn we die avond uit eten gegaan. Dit was het eerste tentje wat redelijk gezellig was. Heel veel van wat ik zie lijkt/ is niet gezellig, in ieder geval niet zoals in NL.
Dat is met heel veel zo hier, vooral in de stad. Het is natuurlijk ook geen vakantieland.
-
26 Oktober 2016 - 11:58
Fokje Den Hertog:
Elisa wat doe je een toch hoe dan ook een ervaring op! groetjes van Heit en Mem !
-
26 Oktober 2016 - 23:37
JEanette:
Boeiend!! -
30 Oktober 2016 - 07:31
Rita:
Elisa, de afgelopen week niet in de gelegenheid geweest om dit te lezen. Dus nu ik dit lees ben jij al geland als het goed is. Zoals je moeder en Jeanette al zeggen.. wat deed je een ervaring op en wat boeiend allemaal. Zal raar zijn om nu weer in het -alles strak geregelde- Nederland te moeten functioneren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley