Reisverslag 1:Tijd hier tot nu toe

Mataheko, Accra, vrijdag 15-10’16, 15.45 uur.

Hallo allemaal,
Een bericht vanuit Ghana over de tijd hier tot nu toe.
Dinsdag 11 oktober
Om 15.25 uur stapte ik op het vliegtuig naar Accra, de hoofdstad van Ghana nadat Watte en heit& mem me gebracht hebben, we koffie gedronken hebben en afscheid genomen hebben.
Ik reisde met KLM, voor het eerst, echt een hele fijne vlucht gehad. Eten, drinken, film/muziek, van alles kon gratis gebruik worden gemaakt en het personeel was ook heel vriendelijk.
Al bij de gate en dus ook in het vliegtuig waren het bijna allemaal donkere mensen, ik kon er dus al even aan wennen.
Om 20.00 uur lokale tijd kwam ik aan op het vliegveld. Hier was ik uiteindelijk rond 21.30 uur vandaan, want paspoort en visum werden gecheckt, wachten op de bagage en het vliegveld is niet zo groot, dus veel wachten.
De vrouw/meid van de stichting you-and-Ghana, Albertine, haalde mij met haar Ghanese vriend Justin en nog iemand op, die persoon heeft namelijk een rijbewijs en durft hier te rijden. Later meer hierover.
Het was ongeveer een half uur rijden naar het huis. De eerste indruk: een erg drukke stad en overal laat nog muziek, de winkeltjes zijn nog open en de mensen lopen nog op straat om allerlei dingen te verkopen.
Na een praatje en een drankje gauw op bed, want het was 00.00 uur lokale tijd, maar in NL al 2.00 uur, dus voor mij zat er al een hele dag op.

Woensdag 12 oktober
De dag begint hier tussen 5 en 6 uur ’s ochtends omdat het dan licht is. Je hoort de mensen praten, de muziek gaat aan, etc. Ook ik was rond die tijd wakker.
Vroeg ontbeten, oliebollen..! Er was ook gewoon een soort stokbrood. Dit kunnen wij hier bij de buren halen. Er zijn heel veel mini-winkeltjes/ soort van een keet, waar mensen spullen verkopen.
Er zijn ontzettend veel taxi’s of taxi-busjes, troto’s genaamd, waar de mensen hier heel veel gebruik van wordt gemaakt, ook wij hier. Wij zijn ook in een taxi gestapt en om 10.00 uur zaten Albertine en ik al bij de kapper om het haar te laten invlechten. Bij mij heeft dit zo’n 3,5 uren geduurd…
Verder niet heel veel gedaan deze dag. Samen met Albertine, haar vriend en een vriendin rijst en spaghetti gehaald, was erg lekker! Om 20.00 uur was mijn lampje uit, dus ben ik gaan slapen.

Donderdag 13 oktober
Deze ochtend was rustig, wat gelezen. Albertine en Justin zijn net verhuisd, dus zij moeten nog wel eens wat regelen, ook wat betreft de stichting en Nederlandse meiden die ergens anders in Ghana zitten en zij en haar vriend gaan zich volgende week vrijdag verloven, dus daar gaat ook nog wel wat tijd mee gemoeid.
’s Middags hadden we een kennismaking afspraak bij de HIV kliniek waar ik een paar dagen mee ga lopen volgende week. Eerst moesten we daar naartoe…. Met de taxi naar het ‘busstation’…ik stelde me hierbij een Nederlands busstation voor, nou, echt niet dus…!! Er staan allemaal busjes, zoals de vw- bus die heit en mem hebben, heel oud, met deuken en alles erin.. Ook zijn er ontzettend veel mensen die er zitten om van alles te verkopen. Dit was echt wennen, allemaal donkere mensen, allemaal heel erg graag iets willen verkopen, rommelig, onoverzichtelijk.. Ik voelde me niet echt op mijn gemak en hield mijn tas stevig vast..
Uiteindelijk in een troto gestapt naar de juiste plaats, je zit met zo’n 10-15 personen in een troto. Een paar keer moeten overstappen, maar na in totaal een reistijd van 1,5 /2 uur waren we er.
Hier een poos moeten wachten, maar echt een super aardige vrouw was mijn eerste indruk van haar.
Deze vrouw is half Ghanees en half Nederlands. Voor haar had ik stroopwafels en kwarktaartmix meegenomen, omdat zij nog een brief voor de ambassade voor mij heeft moeten schrijven op het allerlaatste moment, ze was er erg blij mee!!
Deze dag nog een telefoonkaart geregeld en geld gepind. Hier heb je cd’s. 100 cd is 20-25 euro ongeveer.
De terugreis heeft al met al ook wel 2/2,5 uur geduurd.. Je kunt trouwens van alles krijgen als je in de auto zit, vrouwen en mannen met allerlei spullen op hun hoofd lopen rond.
Ook deze avond rijst gehad, erg lekker.

Vrijdag 14 oktober
We zijn deze ochtend rond 8.00 vertrokken voor een kennismaking in het ziekenhuis in Tema, een andere grote stad. Weer op dezelfde manier met de troto’s.
Hier van 9.00 tot 12.00 uur geweest, voornamelijk bij de baby’s op de couveuse- afdeling.
Het gaat hier anders dan in NL, 2 kindjes in een bedje, geen mutsjes op, geen sokjes aan, voetjes liggen bloot, kleedjes niet echt lekker om hun heen, terwijl deze ukkies zo klein zij en dit wel nodig hebben. De zusters lijken wat onverschilliger en niet iedereen lijkt te weten dat bijvoorbeeld een doek om een baby heen gewikkeld een gevoel van geborgenheid geeft. Toch heeft Albertine hier in 4 jaar meerdere malen aangegeven dat dit erg belangrijk is, maar er wordt niet echt iets mee gedaan zoals het nu lijkt. Verpleegkundige in Ghana houdt in dat je een goed salaris hebt. Niet iedereen zal dus echt zorgzaam zijn of het werk heel mooi vinden.
( Albertine is in NL kraamverpleegkundige, heeft de kinder-aantekening en obstetrie-aantekening. Zij is trouwens zo’n 2x per jaar een aantal weken in Ghana. Ik tref het dat zij er is en ik er nu ben, omdat alles zo last- minute kon en geregeld moest worden en er op dit moment nog geen andere studenten/vrijwilligers zijn hier.)
Via een omweg langs de kust na 2/3 uren weer in Accra, hier nog wat spullen voor in het huis van Albertine en Justin gekocht. Dit allemaal vervoerd in een oud barrel van een taxi..! Ik had het idee dat er een band lek was, de deur kreeg de chauffeer na 6 pogingen eens dicht, nouja, het is goed gekomen.
Eerder noemde ik het verkeer, het verkeer hier is nogal een chaos in de drukte van de stad. Er lijken geen regels te zijn, er wordt veel getoeterd, iedereen probeert de auto in te voegen, want voorrangsregels zijn er volgens mij ook niet en vaak genoeg denk ik: kan dit wel?? Het gaat tot nu toe altijd net goed, zonder botsingen. Ik voel me gelukkig niet bang in het verkeer.
’s Avonds zijn we in een andere deel van de stad, het uitgaansdeel, wat gaan eten en gaan drinken. Net zo gezellig als in NL naar mijn idee.

Vandaag, zaterdag 15 oktober
Vanochtend na het ontbijt maar weer naar de kapper gegaan.. Al na1,5 dag zat er bijna geen vlechtje in de onderkant van mijn haar( de staart ). De kapster had ook geen elastiekjes gebruikt, maarja, mijn haar is ‘soft’, niet zoals de mensen hier hebben, dus dat laat los. Ik had ook gedacht dat het zou blijven zitten, maar logisch van niet dus.
Er vandaag weer zo’n 1,5/2 uren gezeten samen. Gisteren elastiekjes gekocht op de markt, kwaliteit: slecht..veel gingen direct al stuk. Ben benieuwd hoe lang ik mijn haar nu in de vlechten houd.
Ergens wat gegeten, hier waren wat meer blanke mensen, voelde wel fijn!! Je ziet hier namelijk bijna geen blanken.
Ook nog wat dingetjes geregeld en gekocht. Vanmiddag rond 14.30 uur weer thuis en toen begonnen met de was, handwas…!! Toch wel even 30/40 minuten bezig en ik was ook wel aan het zweten…Nouja, het is en ruikt nu weer lekker fris!
Het is hier trouwens tussen 8 en 9 uur in de ochtend echt al warm/heet. Zo’n 25 graden, wel met wat wind, maar de warmte voelt anders dan zoals wij die in NL kennen.
Rond 18.00 uur ’s avonds is het donker! Dan smeer ik mij ook in met Deet, tegen de maliariavliegen, en trek kleding aan die bedekt. Ik draag trouwens voornamelijk ‘flodderbroeken’ overdag, lekker luchtig en netjes voor hier. Vandaag voor het eerste een jurkje aan tot net boven de knieën, maar dat zie je hier weinig. Gelukkig ook nog niet ziek van de malariapillen of de malariamug zelf…! Hopen dat het zo blijft!

Morgen komend de ouders van Albertine, omdat ze dus vrijdag gaat verloven.
Vanaf maandag ga ik meelopen bij de HIV kliniek. Waar ik tegenop zie is het alleen moeten reizen. De mensen zijn namelijk ook niet zo goed te verstaan en ik heb het gevoel dat ik eigenlijk niemand op straat kan vertrouwen. En het is natuurlijk een behoorlijke afstand, dus je bent er niet zo..
We zullen zien, het komt vast goed!
Volgende week woensdag komen 3 meiden, studenten, vanuit een andere plaats 6 uren hiervandaan naar hier, dit lijkt me erg gezellig!

Met Watte heb ik dagelijks contact en ook met thuis regelmatig. Erg fijn, want nu heb ik nog niet echt een doel in de dag, volgende week meer, dan verwacht ik ook dat de dagen iets sneller gaan. Nu nog wel eens het gevoel dat het ook wel eens 19 lange dagen kunnen worden, maar het komt goed!

Ik had gedacht niet zoveel te kunnen vertellen, maar toch heel wat merk ik nu!
Of foto’s gaan lukken weet ik niet, dan zullen jullie het wel zien.

Groetjes allemaal en tot later!